Στην Ελλάδα λένε ότι δηλώσεις είσαι. Εμένα μου αρέσει να γνωρίζω ανθρώπους που είναι, αλλά δεν δηλώνουν. Ένας τέτοιος είναι ο Κώστας Ντεκουμές, κατά κόσμον Ντέκο. Το 2009 πήρε στα σοβαρά το πάθος του με τη φωτογραφία και αποφάσισε να του δώσει χώρο στη ζωή του. Μερικά χρόνια μετά δουλεύει ως φωτογράφος και ως βιντεογράφος. Έχει συνεργαστεί με διεθνείς εταιρείες product, έχει κινηματογραφήσει εγχώρια φεστιβάλ, video-art, διαφημίσεις και κάμποσα άλλα, που με δυσκολία αναφέρει γιατί αισθάνεται “σα να πουλάει καρέκλες” όπως χαρακτηριστικά μου είπε με ένα συναίσθημα μετριοπάθειας. Το credit του δεν τον κάνει να νιώθει αμήχανα μόνο όταν μιλάει για τα προσωπικά του πρότζεκτ με φίλους (extreme sports, μουσική).
Έχει πολύ ενδιαφέρον να μιλάς για μόδα και προσωπικό στιλ με έναν άνθρωπο που εκπαιδεύει συνεχώς το μάτι του στην καλαισθησία. Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι βέβαια να παρατηρείς πως εκείνος μεταφέρει αυτή την καλαισθησία στο στιλ του. Η αντίληψη για το ωραίο δε σημαίνει απαραίτητα την αρμονία κι αυτό είναι ένα μάθημα που πήρα από την ντουλάπα του. Το στιλ του Ντέκο είναι απλό και συγκεκριμένο. Ξέρει τι του πηγαίνει και τι του λειτουργεί. H ντουλάπα του δεν είχε άσχετα μεταξύ τους ρούχα, παρά που από τη μια γωνιά έβρισκες ένα tuxedo και από την άλλη χρωματιστές κάλτσες με σχέδια, ανάμεσα από ένα band t-shirt.
Δείτε εδώ τι έδωσε για τον καλό σκοπό του πρότζεκτ μας.
Photos: Vassia Vlachou
Περιέγραψε το στιλ σου με μια φωτογραφία σου.
Οι φωτογραφίες μου είναι λίγο σκοτεινές, με πολύ κόντρα από φως και έντονα μαύρα. Νομίζω πως άμα μια φωτογραφία δεν σε κάνει να την κοιτάξεις κάποια δευτερόλεπτα και να πεις “ώπα!” δεν θέλω να είναι δικιά μου φωτογραφία. Κάτι τέτοιο νομίζω συμβαίνει και με το στιλ μου. Δεν μπορώ να προσδιορίσω τι σκέφτεται ο άλλος μετά το διατύπωση του επιφωνήματος κι αν αυτό έχει αρνητικό ή θετικό πρόσημο.
Αν έπρεπε να κάνεις decluttering και στην φωτογραφική σου καριέρα, τι θα πετούσες;
Θα πετούσα μια παλιά συνεργασία που μου ήρθε κατευθείαν στο μυαλό. Κακό deal και αδιάφορος άνθρωπος. Δεν θα “πετούσα” καμιά άλλη συνεργασία πέρα από αυτή. Νομίζω ότι κατάφερα να κάνω το χόμπι μου δουλειά, επειδή πάντα έκανα πράγματα που ήθελα και με έχουν προκαλέσει να τα επιλέξω.
Βγαίνοντας από το σώμα σου πως θα φωτογράφιζες τον Ντεκουμέ σε ένα fashion editorial;
Θα με φωτογράφιζα ή σε λευκό φόντο κι υποθετικά το “σαλόνι” θα ήταν και οι δυο σελίδες λευκές με μια μαύρη κουκίδα κάτω αριστερά ή πολλές σκοτεινές φωτογραφίες από διάφορα σημεία του σώματός μου, ενωμένα.
Η ντουλάπα σου δείχνει ότι στην αταξία, βρίσκεις την τάξη. Ισχύει σε όλα τα κομμάτια της ζωής σου αυτό;
Αταξία και μετά τάξη. Αυτός είναι ο τρόπος που σκέφτομαι. Πάντα όταν θα γίνει κάτι που με ξενίζει “εν αρχή ην το χάος” που έλεγαν. Όλα σκορπίζονται, αλλά τελικά όλα βρίσκουν την θέση τους. Όπως και στην ντουλάπα μου, έτσι και σε όλο το φάσμα της ζωής μου, μπορεί να φαίνεται εξωτερικά χαοτικό, αλλά εγώ ξέρω που είναι το καθετί και γιατί βρίσκεται εκεί.
Έστω ότι έπρεπε να διαλέξεις ανάμεσα σε Fashion Photography και Street Photography, τι θα επέλεγες και γιατί;
Γιατί όχι Fashion Street Photography; Όπως και να χει, ωραίο το πάντρεμα της μόδας με την φωτογραφία, αλλά μάλλον θα επέλεγα τη φωτογραφία του δρόμου γιατί σου αφήνει μεγαλύτερη ελευθερία.
Θεωρείς ότι το προσωπικό σου στιλ παίζει ρόλο στην καθημερινότητά σου;
Σίγουρα. Συνήθως ντύνομαι βάσει διάθεσης, οπότε είμαι πολύ σίγουρος ότι αλληλεπιδρά αυτό και μέσω της εικόνας μου στους γύρω μου.
Τελικά οι πολύχρωμες/ πολύτροπες κάλτσες που συνηθίζεις να φοράς, θα ταίριαζαν με το tuxedo σου;
Εννοείται. Θα τα ταίριαζα κιόλας με τον καλύτερο τρόπο. Ξέρεις, σοβαρότητα εξωτερικά και γελοιότητα από μέσα. Σε μικρή δόση όμως και να φαίνεται τόσο όσο αποκαλύπτει το ρεβέρ το σημείο του αστραγάλου.
