Δεν είναι ότι δεν συμπαθήσαμε ποτέ τα μπλουζάκια που γράφουν κάτι πάνω, με μεγάλα και ξεκάθαρα γράμματα. Στην πραγματικότητα δεν έχει κάτι να συμπαθήσεις ή να αντιπαθήσεις αυτό το trend, αλλά περισσότερο χρήζει παρατήρησης. Γιατί τώρα ποιο πολύ από ποτέ ο κόσμος έχει την ανάγκη να πει κάτι τόσο ξεκάθαρα στους γύρω του και γιατί ένα t-shirt έχει αντικαταστήσει τα πλακάτ στις διαδηλώσεις; Είναι όμως «ο κόσμος» αυτός που δημιούργησε τη νέα μόδα ή τα fashion brands;
Όπως και να ‘χει, κανείς δεν έγινε φεμινιστής επειδή φόρεσε μπλουζάκι που γράφει «girl power» ή «feminist» και κανείς δεν έκοψε το κρέας φορώντας τσάντα canvas που γράφει «vegan». Αντιθέτως γνωρίζω πολλά fast-fashion brands και πολυεθνικές που φτιάχνουν συμπαθητικά, κακής ποιότητας μπλουζάκια με εργατικό δυναμικό άντρες, γυναίκες, παιδιά και πολλές φορές δούλους, σε εργοστάσια που το μυαλό μας δεν μπορεί να φανταστεί ότι υπάρχουν. Γιατί τις πολυεθνικές δεν τις ενδιαφέρει ο πολιτικός διάλογος που θες να ανοίξεις με τους γύρω σου μέσα από το στιλ σου, αλλά το κέρδος.
Και κάτι ακόμα. Αυτοί βγάζουν κέρδος από τη δικιά σου ανάγκη να κάνεις πιο δημοφιλή τον βιγκανισμό, ή τον φεμινισμό ή την οικολογία, χρησιμοποιώντας με τον χειρότερο τρόπο το ανθρώπινο δυναμικό τους. Αγοράζοντας ένα μπλουζάκι με quote από ένα fast-fashion brand είναι σα να στηρίζεις αυτούς που ανήθικα εκμεταλλεύονται σημαντικά ζητήματα. Αν θες λοιπόν να ταμπελώνεσαι ως «ακτιβιστής» μπορείς να σαμποτάρεις τα εν λόγω brands. Ξέρεις, δεν λένε μόνο τα quoted t-shirts πράγματα για το ποιός είσαι, αλλά το καθετί που φοράς.