Ξεκίνησε να τραγουδάει όταν ήταν μόλις 13 χρονών και η πρώτη του συναυλία ήταν στο κέντρο της Σπάρτης -απ’ όπου κατάγεται- σε μια γιορτή που διοργάνωνε η μουσική σχολή “Τυρταίος”. Πλέον στα 26 του χρόνια, έχει εξερευνήσει αρκετά το μουσικό πεδίο και το δικό του εύρος οριοθετείται κάπου ανάμεσα στο ροκ και το ρεμπέτικο. Ακούγεται διπολικό; Για τον Μπάμπη και τον Bob που ζουν αρμονικά στο σώμα του Μαυρίδη, δεν είναι. Έχει έναν σκύλο το Ραμόν και δηλώνει πως αν ο ίδιος ήταν ζώο, θα ήταν καπιμπάρα. Αν πάλι ήταν φαγητό, θα ήταν πουρές. Μιλάει για τη συναισθηματική ταύτισή του με τον πουρέ που ξεκίνησε ως πατάτα, όσο εγώ σκέφτομαι ότι θαυμάζω τους ανθρώπους που δεν είναι μόνο ένα πράγμα, αλλά διάφορα και διαφορετικά. Συγκεκριμένα αυτό που με ενθουσιάζει στην κουβέντα μου με τον Bob είναι πως βλέπω, ότι μπορεί το ένα βράδυ να ανοίγει τους Clutch και την Lana del Rey με την μπάντα του, Black Hat Bones και το επόμενο να παίζει μπουζούκι με την κομπανία του, Τραγουδασκαλάδες, και να τα πίνει με κάποιον διάσημο ρεμπέτη. Όλα αυτά με την ίδια ειλικρίνεια.
Επειδή σου αρέσει να μιλάς με συμβολισμούς στο πλαίσιο του υποθετικού λόγου.. Αν δεν ήσουν μουσικός τι θα ήσουν;
Ελπίζω μια μέρα να τον αξίζω αυτόν τον τίτλο. Μέχρι στιγμής θεωρώ ότι ασχολούμαι με τη μουσική. Αν παρόλα αυτά έκανα κάτι άλλο, θα ήθελα να ήμουν ναυπηγός αλλά και βοσκός. Ό,τι και να γίνει σε αυτή τη ζωή, όνειρό μου είναι να έχω λίγα πρόβατα κάποια στιγμή.
Ποιός είναι ο μεγαλύτερος μύθος, που θα καταρρίψεις τώρα, σχετικά με το ροκ σταρ life-style;
Ιδεολογικά δεν συμφωνώ με αυτό το αμερικανόφερτο αυτό πρότυπο,. Δε νομίζω ότι υπάρχει στην πραγματικότητα συγκεκριμένο ροκ σταρ life-style. Επίσης άλλο το βράδυ να παίζεις ένα live στο Wembley και άλλο να προσπαθείς να κλείσεις live εμφανίσεις, προκειμένου να βγάλετε κανένα κατοστάρικο ο καθένας, μπα και βγάλετε κανένα βινύλιο. Οπότε εγώ δεν θα πω ότι είμαι ένας ροκ σταρ, παρά μόνο ένας κακομοίρης που προσπαθεί να μαζέψει λεφτά, μήπως βγάλουμε κανένα δίσκο.
Συνήθως είναι κοινό για τους μουσικούς να είναι εκτός εργασίας για μεγάλο χρονικό διάστημα. Εσύ πως διαχειρίζεσαι τον χρόνο “χωρίς δουλειά”;
Σκέφτομαι “γιατί δε δουλεύω να βγάλω κανά φράγκο”.
Θεωρείς πως είναι σημαντική η εικόνα σου και ειδικότερα το στιλ σου πάνω στη δουλειά; Ντύνεσαι αλλιώς ως Bob και αλλιώς ως Μπάμπης;
Σίγουρα μετράει και είναι και βασικό κομμάτι μιας performance, γιατί μην ξεχνάς ότι σε μια live εμφάνιση επικοινωνούμε και την εικόνα, όπως σε μια παράσταση ένας ηθοποιός. Εννοείται πως αλλιώς θα ντυθώ όταν θα παίζω ρεμπέτικα και αλλιώς όταν θα κάνουμε συναυλία με τους Black Hat Bones. Όταν έπιασα το μπουζούκι για πρώτη φορά συνειδητοποίησα πως έχει ένα βάρος σαν όργανο και πρέπει να το προσεγγίσω διαφορετικά, με σοβαρότητα.
Πριν λίγες ημέρες κυκλοφορήσατε με τους Black Hat Bones το δεύτερο σας δίσκο με τίτλο “Born in a Thunder”. Τι έχει αλλάξει από την τελευταία σας δισκογραφική δουλειά;
Ένας ντράμερ. Δεν άλλαξε επιτηδευμένα κάτι. Ίσως εμείς οι ίδιοι που περάσαμε κάποιες δυσκολίες ο καθένας ξεχωριστά, ζήσαμε νέες εμπειρίες και ως εκ τούτου είχαμε διαφορετικά ερεθίσματα και εμπνεύσεις. Κινούμαστε στον ίδιο δρόμο όμως, με την πρώτη φορά που βγάλαμε δίσκο. Δεν κάνουμε κάτι διαφορετικό, άλλο με το αν υπάρχει κάποια διαφοροποίηση στο αποτέλεσμα.
Ποιά είναι η διαδικασία που γράφεις εσύ ένα κομμάτι;
Μπορεί να με εμπνεύσει κάτι που θα δω σε κάποια ταινία ή κάποιο άλλο κομμάτι που θα ακούσω. Μπορεί το οτιδήποτε να μου κινήσει την προσοχή, οπότε κάθομαι και γράφω σε ένα χαρτί την κεντρική ιδέα. Αν έχω όρεξη, οίστρο που λένε, θα γράψω και στίχους και μελωδία μέσα σε μια μέρα. Κατά τα άλλα με εμπνέουν τα πάντα, όπως για παράδειγμα το πέταγμα του αετού. Γι αυτό άλλωστε έγραψα και το “Born in a Thunder”.
Να περιμένουμε κάποιο τουρ για την προώθηση του δίσκου;
Προσπαθούμε, αλλά δεν μας θέλουν. Είναι πολύ δύσκολο. Ζητάς τα βασικά και αυτονόητα και δε σε σέβεται κανείς. Δε ζητάς να βγάλεις λεφτά, παρά μόνο να μη βάλεις από την τσέπη σου και δεν τους ενδιαφέρει. Αυτό γιατί κανείς δεν θεωρεί επάγγελμα, αυτό του μουσικού. Δύσκολα πλέον κλείνεις τουρ με την πραγματική του έννοια. Κλείνεις διάσπαρτες ημερομηνίες σε διαφορετικές περιοχές.
Ποιός είναι ο δικός σου οδηγός επιβίωσης για ένα τουρ;
Να έχετε μαζί σας πολλές κάλτσες και εσώρουχα γιατί χρειάζονται. Να έχετε ανεκτικότητα στις “ωραίες” μυρωδιές. Γενικά να θυμάστε ότι βρίσκεστε εκεί για δουλειά και θα πρέπει να είστε αποδοτικοί. Άρα να κοιμάστε πολύ και να μην ξενυχτάτε.
Γνωρίζω ότι είσαι το μπουζούκι και η φωνή στο ρεμπέτικο σχήμα Τραγουδασκαλάδες. Στο δικό μας μυαλό ένας ρεμπέτης και ένας ρόκερ διαφέρουν ριζικά. Στο δικό σου;
Και στο δικό μου. Δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Νομίζω καμιά φορά ότι είμαι δύο προσωπικότητες σε έναν χαρακτήρα. Με κάποιο τρόπο βέβαια έχω καταφέρει να κρατάω αυτές τις δύο πλευρές χώρια. Μου αρέσει που δεν συγχέονται και έχουν ίσο χώρο η καθεμία μέσα μου. Γι αυτό και δεν έχω ζητήσει ποτέ π.χ. από την μπάντα να εντάξουμε κανέναν μπαγλαμά ή γενικά κάποιο ανατολίτικο όργανο. Θεωρώ ότι το κάθε μουσικό είδος ή όργανο, αν εκτεθεί σε λάθος κοινό μπορεί εύκολα να γελοιοποιηθεί και να μειωθεί η σημασία του. Επομένως καλύτερα να μη συναντιούνται οι δυο αυτές πλευρές.
Τελικά είσαι ρεμπέτης ή high gain devil rocker?
Τα έχω πραγματική ανάγκη και τα δύο, εξίσου. Έτσι καταφέρνω να κατανοώ τη μουσική καλύτερα, πιο σφαιρικά και να μην βάζω ταμπέλες.
Επειδή ξέρω ότι μαγειρεύεις πολύ καλά, τι φαγητό θα έφτιαχνες στον Josh Homme;
Μακαρόνια με κιμά. Πιστεύω θα του άρεσε. Η σάλτσα έχει τρία βασικά συστατικά: τον κιμα, την ντομάτα και το κρεμμύδι. Ακόμα και χορτοφάγος να είναι και να βάλω κιμά σόγιας και πάλι θα του άρεσε. Ποιός μπορεί άλλωστε να αντισταθεί στην ντομάτα και το κρεμμύδι; Χωρίς κρεμμύδι δεν γίνεται τίποτα. Τρώτε κρεμμύδι.