Ανέκαθεν η εξωτερική μας εικόνα ήταν το πρώτο πράγμα που επικοινωνούσαμε στους γύρω μας. Τα όσα επιλέγουμε να φοράμε ή να μην φοράμε «λένε» αρκετά για το ποιοί είμαστε και ποιά είναι η στάση μας, απέναντι στην κοινωνία. Πολύ κλισέ, σχεδόν τσιτάτο, αλλά είναι η αλήθεια. Στις οργανωμένες κοινωνίες τα ρούχα δήλωναν αρχικά την κοινωνική θέση, την οικονομική κατάσταση, αργότερα τις πολιτικές πεποιθήσεις κάποιου…και σήμερα επικοινωνούν ακόμα και διαφυλικά θέματα. Και είναι αλήθεια ότι τώρα πιο πολύ από ποτέ είναι σημαντικό το, που επιλέγουμε να δώσουμε τα χρήματά μας και τι επιλέγουμε να διαφημίσουμε φορώντας το. Αφήνω αυτό εδώ και συνεχίζω.
Μαζί με τα ρούχα, έτσι και τα παπούτσια ακολουθούν τους παραπάνω κανόνες. Μιας και έχει αλλάξει αρκετά ο κόσμος από όταν μεσουρανούσε η Carrie Bradshaw, κι επειδή πλέον μας αφορά πιο πολύ από ποτέ ο φεμινισμός, η ισότητα και η ελευθερία, έχουν αλλάξει και κάποια στερεότυπα. Για παράδειγμα τα παπούτσια. Τα παπούτσια που «πρέπει» να φοράει μια γυναίκα. Ναι, τα ψηλοτάκουνα. Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε πως οι milenials τα απορίπτουν συστηματικά και τα έχουν αντικαταστήσει με αθλητικά. Οι γυναίκες πια συνδυάζουν τα bussiness looks τους με τα πιο αναπαυτικά αθλητικά. Κι αυτό γιατί; Γιατί προσπαθούν με όποιον τρόπο να εξαλείψουν τις μεροληψίες από τον εργασιακό ανδροκρατούμενο χώρο. Τα στιλέτο που συνδυάζονταν με φούστα και ταγέρ, κάθε άλλο παρά «power dressing» μπορούν να θεωρηθούν. Άλλωστε μας το αποδεικνύει και η ιστορία.
Ας τοποθετήσουμε την αναδρομή μας περί το 1600 π.Χ. , όταν οι αριστοκράτες άντρες συνήθιζαν να φορούν ψηλοτάκουνα παπούτσια για να ξεχωρίζουν από τους απλούς ανθρώπους. Ύστερα ακολούθησαν οι γυναίκες αριστοκράτισσες, με τη διαφορά ότι τα δικά τους τακούνια ήταν πιο λεπτά από εκείνα των αντρών. Γίνεται ξεκάθαρο από την αρχή, ότι αυτού του είδους τα παπούτσια ήταν φτιαγμένα για να διακρίνουν με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο αυτόν που τα φορούσε.
Αυτά έβλεπαν ως μακρνό άπιαστο όνειρο οι άπλοί άνθρωποι και σκέφτηκαν πως αν φορούσαν κι αυτοί ψηλοτάκουνα, θα γινόντουσαν εξίσου αριστοκράτες. Σας φαίνεται χαζό. Σκεφτείτε όλους εκείνους που παίρνουν δάνειο για να πάρουν τζιπ ενώ μένουν με τους γονείς τους και όλες τις κοπέλες που δίνουν τρεις μισθούς για να πάρουν ένα τσαντάκι Louis Vuitton. See what i did here?
Καθώς λοιπόν τα ψηλοτάκουνα έγιναν mainstream, η αριστοκρατία σταμάτησε να τα φορά προκειμένου να διαφοροποιηθεί. Στα μέσα του 19ου αιώνα και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου πολέμου επανήλθαν στο προσκύνιο στα πλαίσια της πορνογραφίας. Εκείνη την περίοδο Baby Boomers φωτογράφοι έβγαζαν τα προς το ζην φωτογραφίζοντας γυμνές κοπέλες ή pin-up κορίτσια που φορούσαν παπούτσια με αρκετά ψηλά και λεπτά τακούνια, γνωστά ως «stilettos». Τέτοιες φωτογραφίες συντρόφευαν τους φαντάρους σε όλα τα παιδία μάχης στην Ευρώπη.
Μπορεί η ασυνείδητη πλύση εγκεφάλου τόσα χρόνια από τα media να μας έπεισε ότι τα δωδεκάποντα είναι σύμβολο «γυναικείας απελευθέρωσης», αλλά είναι στο χέρι μας να σταματήσουμε τη διαιώνηση αυτής της στρεβλής ιδέας, μέσα από τις προσωπικές στιλιστικές μας επιλογές.
