Μεγαλώνοντας σε μια επαρχιακή πόλη είναι δύσκολο να έχει κανείς πρόσβαση στα ρούχα που χρειάζεται, ώστε να εκφραστεί ακριβώς μέσα από το στιλ του. Αυτό συμβαίνει ακόμα και παρόλο την επέλαση των high- street καταστημάτων, οι άνθρωποι που δεν ζουν σε μεγαλουπόλεις, μπορούν να το επιβεβαιώσουν. Ας φανταστούμε τώρα έναν άνθρωπο που ζει στην επαρχία και θέλει να ψωνίσει vintage ή second- hand ρούχα. Ή ας ξεπεράσουμε τα όρια της φαντασίας υποθέτοντας, ότι ο ίδιος άνθρωπος θέλει να παρατείνει τη ζωή των ρούχων που δε φοράει πια πουλώντας τα. Η διάγνωση μόλις επιτευχθεί. Ανικανοποίητος.
Προκειμένου να μην στοχοποιήσουμε τις επαρχιακές πόλεις, οι οποίες μάλλον λόγω γενικής δυσκολίας στην πρόσβαση σμιλεύουν ανθρώπους με χαρακτηριστική προσωπικότητα, ας υποθέσουμε ότι χωροχρονικά αυτή τη στιγμή είμαστε στο κέντρο της Αθήνας και από το πρωί ψάχνουμε στα second- hand καταστήματα για ένα oversized λευκό πουκάμισο. Οι πιθανότητες είναι: α) να μην το βρούμε ποτέ -η αέναη κίνηση του thrifting σε αναγκάζει να ψάχνεις συνεχώς για να βρεις το “αυτό”, ανάμεσα από χιλιάδες ατάκτως ερριμμένα ρούχα που δεν έχουν τοποθετηθεί με τις αρχές του μάρκετινκ β) να το βρούμε αλλά να κοστίζει 32στερλίνες, ένα ποσό που ακόμα και να το είχαμε στην τσέπη δεν θα το διαθέταμε σίγουρα για ένα μεταχειρισμένο πουκάμισο. Καμιά φορά η έννοια του μεταχειρισμένου συγχέεται με αυτή της αντίκας (vintage) και καταλήγουμε -γι ακόμα μια φορά- να αγοράζουμε υπερκοστολογημένα εν δυνάμει σκουπίδια.
Αυτά τα προβλήματα- κενά κάποιοι τα εντόπισαν και αποφάσισαν -χρησιμοποιώντας ως όπλο το διαδίκτυο και μερικούς προγραμματιστές- να τα καλύψουν. Αυτές είναι οι εφαρμογές (applications) που επιτρέπουν το thrifting σε αμέτρητα καταστήματα σε όλο τον κόσμο, με την κίνηση του αντίχειρa. Επίσης δίνουν την ευκαιρία για decluttering στην ντουλάπα και -γιατί όχι;- στο σπίτι.
Ξεκινώ με το αγαπημένο μου, μιας και είναι εκείνο το application που θα ανοίξω τις περισσότερες φορές μέσα στη μέρα. Έχω πουλήσει και έχω αγοράσει πολλές φορές. Κάθε φορά που εμπλέκομαι -με όποιο ρόλο- σε μια αγορά, σκέφτομαι πως είναι η μεγαλύτερη ανακάλυψη του 21ου αιώνα στον τομέα της ελεύθερης εμπορίας. Τόσο ελεύθερη που δεν χρειάζεται μπλοκάκι παροχής υπηρεσιών για να πουλήσεις μια τσάντα. Όνειρο φαντάζει στην Ελλάδα του 2017 αυτού του είδους η ελευθερία, που μας τη χαρίζει ακόμα το κατά τα άλλα κατευθυνόμενο ίντερνετ. Αυτό που χρειάζεται είναι Paypal, για να γίνονται όλες οι συναλλαγές με ασφάλεια.
Μπορεί να μην είναι το ίδιο γνωστό με το Depop στην Ελλάδα, αλλά το Vestiaire Collective διαφημίζεται ακόμα και σε μερικά από τα μεγαλύτερα περιοδικά μόδας, όπως GQ, VOGUE, GLAMOUR, VANITY FAIR. Το Vestiaire δίνει τη δυνατότητα, στους συλλέκτες να μεγαλώσουν την συλλογή τους από vintage ρούχα και αξεσουάρ, σε εκείνους που θέλουν να πουλήσουν την αγαπημένη τους Coccinelle τσάντα, να το κάνουν και σε αυτούς που ψάχνουν μια αντίστοιχα, να την βρουν μεταχειρισμένη σε καλή κατάσταση και καλύτερη τιμή.
Το Etsy μοιάζει με την κοινότητα του Depop (πουλάς κι αγοράζεις ελεύθερα) με κάποιες βασικές διαφορές, όπως: α) για να πουλήσει κανείς, χρειάζεται μια ακόμα εφαρμογή το “Sell Etsy” και μερικά ακόμα στοιχεία πέρα από το συχρονισμό της Paypal β)εστιάζει σε χειροποίητα ή vintage αγαθά. Τα είδη “vintage” πρέπει να είναι τουλάχιστον 20 ετών για να μπορούν να θεωρηθούν ως τέτοια.
